Οικονομία και Ανάπτυξη ως αδιαχώρητα Συστατικά

Πολλά έχουν γραφεί για το θέμα της Οικονομίας και Ανάπτυξης. Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσουμε με απλή γλώσσα το λόγο γιατί «Η Οικονομία και Ανάπτυξη είναι αδιαχώρητα Συστατικά». Η Οικονομία για να αναπτυχθεί τουλάχιστον με ελάχιστους ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης χρειάζεται να κυμαίνεται στο 1,5% - 2,5%. Πέραν του 3% μιλούμε για καλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Η Οικονομία για να βρίσκεται σε υγιές τροχιά πρέπει να περιβάλλεται από τον μανδύα της Ανάπτυξης, γι’ αυτό χρησιμοποιείται η Ανάπτυξη ως προωθητήρας για την Οικονομία.

Η Ανάπτυξη επιτυγχάνεται μέσω πολλών καναλιών. Δεν είναι αόριστη έννοια γι’ αυτό υπάρχουν διάφορες στρατηγικές μέθοδοι υλοποίησης. Η Διοικητική Επιστήμη έχει καθορίσει διαμέσου δεκαετιών έρευνας στον πραγματικό κόσμο της Οικονομίας τις ανάλογες στρατηγικές ανάπτυξης (strategies for growth). Δύο από τις πιο δημοφιλής στρατηγικές ανάπτυξης είναι η επεκτατική στρατηγική (expansion strategy) και η στρατηγική διαφοροποίησης/διασκόρπισης ρίσκου (diversification strategy). Και τα δύο μοντέλα στρατηγικών Ανάπτυξης έχουν εφαρμογή και σε Εταιρικό επίπεδο και σε Κρατικό επίπεδο. Στην συγκριμένη αρθρογραφία θα στοχεύσουμε να καταδείξουμε την Ανάπτυξη σε Κρατικό επίπεδο.

Η επεκτατική στρατηγική (expansion strategy) αναφέρεται στην στρατηγική ανάπτυξη  προς εξεύρεση νέων αγορών (Markets), νέου πελατολογίου, δηλαδή προσέλκυση νέων αγοραστών και επενδυτών. Όμως για να χαρτογραφηθούν τα πιο πάνω χρειάζεται να κινηθεί ένας ολόκληρος μηχανισμός συλλογής πληροφοριών, παραγωγής γνώσης και προπάντων να υπάρχει κριτική σκέψη. Επιπρόσθετα χρειάζεται η σύσταση πολυθεματικής ομάδας με άτομα άρτια καταρτισμένα να μελετούν και να αναλύουν συνεχώς το παγκόσμιο περιβάλλον. Στην δική μας περίπτωση ως Κύπρος, τι έχουμε να επιδείξουμε ως στρατηγική εφαρμογή?  Οι παγκόσμιες χρηματαγορές μας απέκλισαν, το επιτόκιο δανεισμού του Κράτους είναι απαγορευτικό στο 13-14%, νέοι επενδυτές δεν υπάρχουν – ουδεμία επένδυση έγινε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όπου φτάσαμε συνεχώς να δανειζόμαστε και θα έρθει η ώρα που θα πάθουμε χειρότερα από την Ελλάδα. Γιατί όταν δανείζεσαι συνεπάγεται ότι δημιουργείς μόνο χρέη και όταν έρθει η ώρα της αποπληρωμής όπου θα είσαι στραγγαλισμένος και αυτοεγκλωβισμένος από παντού θα αναγκαστείς να υπογράψεις το οποιονδήποτε μνημόνιο σου φέρουν χωρίς να έχεις την δύναμη της διαπραγμάτευσης.

Ως χώρα επιβάλλεται να στοχεύσουμε με καθαρό Όραμα, Αποστολή και Στρηγική το τι θέλουμε. Ως παράδειγμα ας παραθέσουμε το εξής σενάριο: επεκτατική στρατηγική θα ήταν η προσέλκυση και εμπλουτισμός του τουριστικού ρεύματος από 1,8εκ. τουρίστες σε 2,2εκ τουρίστες. Καλό είναι να γράφετε στο χαρτί, στην πράξη όμως υλοποιείται? Πως μπορούμε να πετύχουμε τέτοια ανάπτυξη? Μπορούμε να πετύχουμε διαμέσου δημιουργίας θεματικών Πάρκων, ανάπτυξης Μαρίνων, αναβάθμισης Λιμανιών, Γηπέδων Γκολφ, Καζίνο και συνεχής επιμόρφωσης όλων των εμπλεκομένων στο τουριστικό προϊόν. Τα πιο πάνω έργα υποδομής μπορούν να εκτελεστούν δια της μεθόδου B.O.T., όμως και ο επιχειρηματίας ο οποίος θα επενδύσει χρειάζεται κάποια κίνητρα τα οποία επιβάλλεται να δοθούν. Παράδειγμα η δημιουργία των νέων αεροδρομίων, όπου οι Γάλλοι αποκόμισαν σημαντικά οφέλη για να επενδύσουν €650εκ. όπου και από την πλευρά του κράτους κερδήθηκαν πολλαπλάσια και διαχρονικά οφέλη.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι ποιοί τουρίστες θα χρησιμοποιούν τα πάνω ώστε να αφήσουν στην χώρα ως εισόδημα εκατοντάδες εκατομμύρια ως εισροή συναλλάγματος (cash inflow). Πριν προχωρήσουμε στην δημιουργία των πάνω εγκαταστάσεων θα πρέπει να στοχεύσουμε σε συγκεκριμένη μάζα τουριστών. Συνεπώς πρέπει να μελετήσουμε την οικονομική κατάσταση των ευρωπαίων και άλλων χωρών, όπως ρυθμός ανάπτυξης, ανεργία, πλεονάσματα, το κατά-κεφαλή εισόδημα, τις προτιμήσεις των ευρωπαίων και οποιονδήποτε άλλων πιθανών τουριστών, και αν υπάρχει εύκολη και συμφέρουσα οικονομική πρόσβαση στην Κύπρο. Ο λόγος που αναφέρουμε τις πιο πάνω στοχεύσεις είναι για να χαραχτεί και αναπτυχθεί το σχέδιο δράσης. Γιατί αν δεν υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο δράσης αποτελεσματικής προσέλκυσης τουριστών τότε οι εγκαταστάσεις θα μας μείνουν όπως έμειναν αναξιοποίητα και τα αξίας δισεκατομμυρίων έργων στην Ελλάδα Ολυμπιακά Έργα. 

Στην στρατηγική διαφοροποίησης/διασκορπισμού ρίσκου (diversification strategy), από σκοπιά στρατηγικού Μάρκετινγκ, επιβάλλεται η πλήρης ανάλυση της συνεισφοράς όλων των τομέων στο ΑΕΠ. Δεν είναι στρατηγικά ωφέλιμο να εξαρτόμαστε από ένα οι δύο τομείς, γιατί τυχών κατάρρευση του ενός θα δημιουργήσει μεγάλες στρεβλώσεις και προβλήματα στην Οικονομία. Η Κύπρος είχε τρία πολύ δυνατά Brands/Portfolios – Κατασκευές, Τουρισμό και Χρηματοπιστωτικό σύστημα – όπου με ανεπαρκείς και λανθασμένες διαχρονικές στρατηγικές κατάφερε να συρρικνώσει τις κατασκευές και τουρισμό και επιπρόσθετα κατάφερε να απειλείται και η κορωνίδα της Οικονομίας που είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα.  Η Ανάπτυξη των πιο πάνω τριών δυνατών Brands θα έδινε τρομερή ώθηση στην Οικονομία με όλα τα συνεπακόλουθα ωφέλει, όπως νέες θέσεις εργασίας, ρυθμό ανάπτυξης, εισροή ξένων κεφαλαίων όπου θα ενδυνάμωνε και το τραπεζικό σύστημα και τέλος θα άνοιγε και την πόρτα της χώρας προς τις διεθνής Αγορές (Markets) με την παράλληλη ορθολογιστική διαχείριση των δημοσιονομικών οικονομικών.

Τελειώνοντας την συγγραφή αυτού του άρθρου τονίζουμε την επιτακτική ίδρυση και ανάπτυξη Ινστιτούτων Έρευνας σε θέματα Οικονομίας και Διοίκησης/Μάνατζμεντ μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες, όπου η αποστολή των θα είναι η παραγωγή νέας γνώσης και περαιτέρω καινοτομικής γνώσης. Γιατί χωρίς καινοτομία δεν μπορεί να υπάρξει ο ανάλογος ρυθμός ανάπτυξης. Σε τελική ανάλυση μπορεί να παραχθεί στρατηγική ανάπτυξης χωρίς το κράτος να βγάλει ένα Σεντ από τα ταμεία του. Χρειάζεται όμως επιστήμονες οραματιστές και άτομα από τον κόσμο της Διοικητικής Επιστήμης γιατί από την θεωρεία στην Πράξη είναι μια τεράστια απόσταση. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο όταν υπάρχει Στόχευση, Στρατηγική, Σχέδιο Δράσης και πάνω από όλα κατάλληλη Κουλτούρα για το καλό της Κοινωνίας των Πολιτών.

Εθνική Οικονομία, Όραμα και Αποστολή

Η συγγραφή κάθε άρθρου επιβάλλεται να έχει στόχο και να παρουσιάζει μια συνοχή στην δομή του. Πρέπει να είναι απλά γραμμένο με κατανοητή γλώσσα ιδίως όταν αναφερόμαστε σε θέματα Οικονομίας και Διοίκησης/Μάνατζμεντ και περαιτέρω να δημιουργεί κριτική σκέψη στον κάθε αναγνώστη. Στο παρόν άρθρο δώσαμε τον τίτλο «Εθνική Οικονομία, Όραμα και Αποστολή (National Economy, Vision and Mission Statements). Τρεις λέξεις οι οποίες αποτελούν το ‘Α’ και το ‘Ω’, κυρίως στο παρών παγκόσμιο περιβάλλον. Στην πιο κάτω ανάλυση θα δώσουμε την έννοια και σημασία του τίτλου και θα εξηγήσουμε την αδιαχώρητη συνοχή των τριών εννοιών.

Ο όρος Εθνική(ες)  Οικονομία(ες) αφορά τον όρο του Οικονομικού Συστήματος της οποιασδήποτε χώρας το οποίο αποτελείται από τα συστατικά μέρη όπως Αγορά Εργασίας, Κεφάλαιο, Χρηματοδότηση, Διαχείριση Πόρων, Παραγωγή, Εμπορία και Διανομή  Εμπορευμάτων & Υπηρεσιών, Προσέλκυση Επενδύσεων, Καινοτομία, και Επιχειρηματικότητα. Τα πιο πάνω συνθέτουν την Εικόνα της Εθνικής Οικονομίας ή οποία αποτυπώνεται μέσα από συγκεκριμένες Λογιστικές Οικονομικές Καταστάσεις με δείκτες πλήρως μετρίσιμους οι οποίοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, τους ποσοτικούς και ποιοτικούς.

 Όραμα (Vision) είναι ο στόχος και ο σκοπός ενός κράτους/οργανισμού και τι φιλοδοξεί να πετύχει. Το Όραμα μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα επίπεδα, όπως προσωπικό επίπεδο, σε εταιρικό και ακόμα σε κρατικό επίπεδο. Κράτη, οργανισμοί, εταιρείες χωρίς όραμα είναι σαν να οδεύουν στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Είναι μεγάλη η ευθύνη των ηγετών στην ανώτατη πυραμίδα όπου και να βρίσκονται, στο τιμόνι ενός κράτους ή στο τιμόνι ενός μεγάλου οργανισμού. Για να πετύχει η εφαρμογή ενός οράματος χρειάζεται δέσμευση από την ανώτατη ηγεσία και ταυτόχρονα δημιουργίας κατάλληλης κουλτούρας. Να μην ξεχνούμε ότι πάντα η κύρια πηγή για την υιοθέτηση και εφαρμογή είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Πιθανές δεσμεύσεις για την επίτευξη ενός οράματος είναι η προσφορά νέων προϊόντων, η διασφάλιση ποιότητας και υπευθυνότητας προς τους πελάτες, δημιουργία καλύτερου εργασιακού περιβάλλοντος, και διασφάλιση διαχρονικής οικονομικής ανάπτυξης προς όφελος των stakeholders (μετόχων, υπαλλήλων, πιστωτών, χρεωστών).  Η υιοθέτηση ενός ισχυρού Οράματος προσδίδει την κοινή κατεύθυνση και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σημείο αναφοράς μετρήσεως της παρούσας κατάστασης με την μελλοντική επιτυχία. Περαιτέρω το Όραμα για να πετύχει πρέπει να έχει απήχηση και στον τελευταίο ιεραρχικά υπάλληλο, να είναι ευκολονόητο, ρεαλιστικό και δημιουργικό.

Αποστολή (Mission Statement) είναι η σαφής δήλωση ενός κράτους/οργανισμού για τους στόχους τους οποίους έχει θέση και φιλοδοξεί να πετύχει. Η Αποστολή είναι συνδεδεμένη με το Όραμα (Vision) του οποιουδήποτε κράτους/οργανισμού. Η Αποστολή μπορεί να εφαρμοστεί σε προσωπικό επίπεδο, σε εταιρικό και ακόμα σε κρατικό επίπεδο. Μια καθορισμένη με σαφήνεια Αποστολή είναι η βάση για την ανάπτυξη όλων των επόμενων στόχων και των σχεδίων. Κατά συνέπεια η δήλωση Αποστολής της επιχείρησης διακρίνει το επιχειρησιακό πεδίο από τους ανταγωνιστές της. Κράτη, οργανισμοί, εταιρείες χωρίς ξεκάθαρη Αποστολή είναι σαν να οδεύουν στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Είναι μεγάλη η ευθύνη των ηγετών στην ανώτατη πυραμίδα όπου και να βρίσκονται, στο τιμόνι ενός κράτους ή στο τιμόνι ενός μεγάλου οργανισμού. Για να πετύχει η εφαρμογή της Αποστολής, όπως αναφέραμε πιο πάνω και στην υλοποίηση του Οράματος, χρειάζεται δέσμευση από την ανώτατη ηγεσία και ταυτόχρονα δημιουργία κατάλληλης κουλτούρας.

Η Διοικητική Επιστήμη παρέχει όλα τα εφόδια και προετοιμάζει τα άτομα τα οποία θα είναι οι Ηγέτες, είτε σε κρατικό επίπεδο είτε σε εταιρικό επίπεδο. Το κρίσιμο ερώτημα είναι ότι η χώρα μας έχει την υποδομή και την κατάλληλη εκπαίδευση ώστε να προετοιμάζει τους μέλλοντες Ηγέτες? Ερώτημα το οποίο χρίζει μεγάλης επιστημονικής μελέτης. Πως εξάγουμε αυτό το ερώτημα? Το στηρίζουμε σε δύο γεγονότα ως εξής: (1) πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει η δυνατότητα εξεύρεσης κοινού υποψήφιου σε όλα τα κόμματα πλην του ΔΗΣΥ. Αυτό υποδηλεί την έλλειψη Ηγέτη κοινά αποδεχτού σε κρατικό επίπεδο. (2) Το δεύτερο γεγονός είναι η κατάδειξη της έρευνας από τον καθηγητή του CIIM, Δρ. Πουντζιουρή, ότι το 50% των κυπριακών εταιρειών πτωχεύουν με την μετάβαση στην πρώτη γενιά.

Τα ποιο πάνω καταδεικνύουν ότι δεν υπάρχει Όραμα και Αποστολή το οποίο να είναι ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο, ή δεν υπάρχει καθόλου, όπου μας θυμίζει κατά την λαϊκή μας ρήση τα τρία «ΟΥ», όπου εξάγονται από την λαϊκή λέξη «ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ». Το Όραμα και η Αποστολή χαρτογραφούνται και μετά ακολουθούν ως αδιαχώρητο συστατικό η χάραξη Στρατηγικής σε τρία επίπεδα, Εταιρικό/Κρατικό (Corporate/National), Επιχειρησιακό (Business), και σε Τμηματικό (Functional). Όταν χαραχτούν τα ποιο πάνω χαρτογραφείται η τακτική η οποία θα υλοποιήσει την στρατηγική διαμέσου των Σχεδίων Δράσης (Action Plans).

Επανέρχομαι στο Μέγα Θέμα Εθνική Οικονομία όπου εξαρτάται και το Μέλλον εμάς και των επόμενων γενεών. Επαναλαμβάνουμε ότι για να πτωχεύσει μια χώρα ή ένας οργανισμός συνεπάγεται ότι έγιναν τραγικά λάθη σε διαχρονική βάση. Στην παρούσα κατάσταση που βρίσκεται η χώρα νιώθουμε ότι χάθηκε το «Μέτρο» σε όλες τις πράξεις και ενέργειες. Φταίνε όλοι οι «Άλλοι» εκτός από «Εμάς». Σε παλαιότερη δημοσίευση, δημοσιεύσαμε το άρθρο «Το Προφίλ του Επιτυχημένου και Αποτυχημένου Μάνατζερ». Πιο κάτω αναφέρουμε κάποια σημεία του Επιτυχημένου και Αποτυχημένου Μάνατζερ και ο κάθε ένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα:

•  Ο νικητής κάνει λάθη και λέει: «Έκανα λάθη». Ο αποτυχημένος λέει «δεν έφταιξα εγώ».
• Ο νικητής αποδίδει την νίκη του στην καλή του τύχη, παρόλο που δεν οφειλόταν εκεί. Ο αποτυχημένος αποδίδει την ήττα του στην κακή του τύχη, παρόλο που δεν οφειλόταν εκεί.
• Ο νικητής δουλεύει περισσότερο από τον αποτυχημένο και έχει πολύ ελεύθερο χρόνο. Ο αποτυχημένος είναι πάντα «πολύ πολυάσχολος».
• Ο επιτυχημένος αντιμετωπίζει το πρόβλημα. Ο αποτυχημένος προσπαθεί να το αποφύγει.

Το κρίσιμο συμπέρασμα είναι ότι ως χώρα έχουμε Όραμα, Αποστολή, Στρατηγική και Σχέδια Δράσης δια να εξέλθουμε της κρίσιμης κατάστασης? Όταν το Οκτώβριο του 2008 μιλούσαμε για ύφεση κάποιοι άλλοι πανηγύριζαν και εξάγγελλαν ρυθμούς ανάπτυξης 3.7% και ότι η κρίση δεν θα μας αγγίξει. Μήπως εμείς ζούσαμε σε άλλο πλανήτη ή αυτοί? Τώρα μιλούν για Μηχανισμό Στήριξης με ανώδυνα μέτρα αν είναι δυνατόν. Δυστυχώς στη χώρα μας χάθηκαν οι αξίες, γιατί αν υπήρχαν και στον ελάχιστο βαθμό θα βλέπαμε παραιτήσεις «Τσουνάμι» σε όλα τα επίπεδα. Άξιος είναι αυτός ο οποίος έχει πολιτειακό αξίωμα και υπηρετεί την Κοινωνία των Πολιτών με συνέπεια και ουσία. Δυστυχώς σε θέματα Διοίκησης είμαστε έτη φωτός από τον πραγματικό κόσμο της Οικονομίας, Μάνατζμεντ και Στρατηγικής. 

Εθνική Οικονομία και Νέα Αρχή Στρατηγικού Σχεδιασμού

Θα αρχίσω την συγγραφή αυτού του άρθρου εμπνευσμένος από την φράση σε ένα από τα Εθνικά Τραγούδια του Μεγάλου Μουσουργού Μίκη Θεοδωράκη «Νέο Ξεκίνημα Νέοι Αγώνες».  Στην παρούσα κατάσταση που βρίσκεται η Εθνική μας Οικονομία ο Τίτλος του Τραγουδιού είναι συναφές και  με το Εθνικό Οικονομικό Πρόβλημα. Όταν μιλάμε για Νέο Ξεκίνημα και Νέους Αγώνες, μιλάμε για αγώνες προς διάσωση της Εθνικής Οικονομίας, όπου στην περίπτωση της Εθνικής Οικονομίας επιβάλλεται η συστράτευση των πάντων, μηδενός εξαιρουμένου.

Το μέγα κριτικό σημείο είναι ότι από την Θεωρεία στην Πράξη είναι μια τεράστια απόσταση. Άλλο η Θεωρεία και άλλο η Πράξη. Όταν η Θεωρεία μετουσιώνεται σε Πράξη τότε ο βαθμός επιτυχίας θα είναι μεγαλύτερος. Στην Διοικητική Επιστήμη υπάρχει το Στρατηγικό Μάνατζμεντ (Strategic Management) όπου ένα μεγάλο μέρος του Στρατηγικού Μάνατζμεντ είναι και το Μάνατζμεντ Απόδοσης (Performance Management). Με απλά λόγια κατανοητά και στον πιο απλό πολίτη, όταν εφαρμόζεις μια Στρατηγική και δεν αποδίδει τα αναμενόμενα, τότε αλλάζεις Στρατηγική Κατεύθυνση (Change Management). Στην Διοικητική Επιστήμη υπάρχουν όλα τα εργαλεία μέτρησης της απόδοσης για να εντοπιστεί έγκαιρα η οποιανδήποτε λανθάνουσα απόκλιση από τον Στόχο. Για να υπάρχει κατάληξη ότι η Στρατηγική «Α» δεν αποδίδει συνεπάγεται ότι τα εργαλεία μέτρησης της απόδοσης καταδεικνύουν τεράστιες διαφορές. Συνεπώς, επιβάλλεται η αλλαγή πλεύσης προς νέα Στρατηγική Κατεύθυνση.

Γι’ αυτό και στο Μέγα πλέον Κεφάλαιο Εθνική Οικονομία χρειάζονται βαθιές τομές, με χάραξη Νέου Στρατηγικού Σχεδιασμού. Είναι πραγματικά «αυτοκτονία» να οδηγούμαστε στην καταστροφή και να μην επανασχεδιάζουμε τον Στρατηγικό Στόχο που είναι η διάσωση της Εθνικής μας Οικονομίας. Δεν είναι εύκολο εγχείρημα όχι όμως ακατόρθωτο, φτάνει να αλλάξουμε Κουλτούρα και σε τρόπο σκέψης και σε τρόπο που ενεργούμε. Γι΄αυτό το πιο ευχάριστο γεγονός για την Κοινωνία των Πολιτών, αντί να βλέπουμε να εκτοξεύονται βέλη καθημερινά από τους πολιτικούς μας για το ποιος ευθύνεται λιγότερο ή περισσότερο, θα ήταν να δοθεί με σύσσωμη την πολιτική ηγεσία το σύνθημα «Νέο Ξεκίνημα, Νέοι Αγώνες προς Διάσωση της Εθνικής Οικονομίας».  Γιατί «ουαί και αλίμονο» αν καταρρεύσει η Εθνική Οικονομία, τότε θα κλάψουμε επί ερειπίων.

Για να πτωχεύσει ένα κράτος ή ένας οργανισμός υποδηλεί ότι έγιναν τραγικά λάθη σε διαχρονική βάση. Απουσίαζε η ορθολογιστική επικοινωνία μεταξύ των βασικών «παιχτών της   Οικονομίας», όπου είναι Κράτος, Βουλή, Κεντρική Τράπεζα και Εμπορικές Τράπεζες. Επίσης το κάθε μέρος απέτυχε στον εποπτικό του ρόλο. Θα χρησιμοποιήσω μια φράση «βλέπουμε μπροστά» για να διορθώσουμε τα λάθη του παρελθόντος όσον πιο ανώδυνα. Εδώ και τέσσερα χρόνια κρούαμε το κώδωνα του κινδύνου ότι ακολουθούμε κατά γράμμα την πορεία της Ελλάδας, όπου ίσως κάποιοι πάνσοφοι να μας θεωρούσαν και κινδυνολόγους. Τον Μάιο του 2008 δημοσιεύσαμε το άρθρο «Επιβάλλονται Τομές στην Κυπριακή Οικονομία» και πολλά άλλα τα οποία δεν είναι επί του παρόντος να τα αναφέρουμε.

Η Νέα Αρχή Στρατηγικού Σχεδιασμού πρέπει να κτίζεται σε διαχρονική βάση και να είναι συγκεκριμένη.  Η στρατηγική η οποία κτίζεται με ορίζοντα το εγγύς μέλλον μόνο προβλήματα προκαλεί και στρεβλώσεις γι΄αυτό και υπάρχει η επιστημονική θεωρεία/μοντέλο «Μυωπικό Μάνατζμεντ». Συνεπώς η Στοχευμένη Στρατηγική βασίζεται σε δύο πυλώνες αναπόσπαστους και αδιαχώρητους ως προς την βελτίωση του ΑΕΠ: 1^ος Πυλώνας της Αύξησης των Εσόδων (δηλαδή Αναπτυξιακής Στρατηγικής/Πολιτικής) και ο 2^ος Πυλώνας Αύξησης της Παραγωγικότητας.  Η αύξηση των εσόδων περνά διαμέσου της επέκτασης και εισδοχής σε νέες αγορές και με την προσέλκυση νέων επενδύσεων, συνεπώς στον πρώτο πυλώνα υπάρχουν δύο υποκατηγορίες. Στον 2^ον Πυλώνα υπάρχουν 3 υποκατηγορίες: (α) αύξηση τιμών, (β) βελτίωση του προϊόντος, και (γ) μείωση κόστων/εξόδων. Αυτό το μοντέλο λειτουργεί ως πυραμίδα και θα το αποκαλούσα ως «ευαγγέλιο» σε θέματα στρατηγικού σχεδιασμού. Το Μέλλον μας εμείς το προδιαγράφουμε μέσα από τις πράξεις και παραλείψεις, γι’ αυτό επιβάλλεται να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να βελτιωνόμαστε.