Εποχή Αμφισβήτησης των Πάντων

Πραγματικά μένουμε άφωνοι με τις τελευταίες δηλώσεις όλων των εμπλεκομένων στα πολιτικά δρώμενα. Βαρύγδουπες δηλώσεις όπως «….επιβάλλεται να μείνουμε ενωμένοι….», «…ο κυπριακός λαός ξεπέρασε την εισβολή και θα δείξει σθένος και τώρα …..» «.. να μην πυροβολούμε το τραπεζικό σύστημα …..» και πολλά άλλα κούφια λόγια στην κυπριακή και πολύ εύηχη γλώσσα μας «Λόγια του Τζιερεμέ». Στην γλώσσα του Μάνατζμεντ πάντα λέμε «keep to the point», δηλαδή προσήλωση στο ζητούμενο. Τι είναι το ζητούμενο? Εντοπισμός του προβλήματος στην Γένεση του, Τιμωρία των «πιθανών» Ενόχων και Στρατηγική ανάκαμψης. Οι αλληλοκατηγορίες δεν έχουν ουδεμία σημασία και είναι άνευ αντικειμένου στην παρούσα φάση, που καλείται να πληρώσει τα δισεκατομμύρια ζημιές ο άμοιρος κοσμάκης για άλλη μια φορά. Και όταν λέμε άμοιρο κοσμάκη εννοούμε τους πάντες, δηλαδή εργαζόμενους και μικρομεσαίους επιχειρηματίες, δηλαδή το 97% του πληθυσμού της χώρας μας. 

Ζούμε σε μια νέα τάξη πραγμάτων όπου τα πάντα αμφισβητούνται. Γιατί αμφισβητούνται? Γιατί τα κέντρα λήψης αποφάσεων μας οδήγησαν στην οικονομική κατάρρευση. Ο κάθε ένας μπορεί να κάνει μια μικρή αναδρομή και να σκεφτεί ποιοί διοικούσαν το τόπο. Όμως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχουν τα παρόντα κέντρα λήψης αποφάσεων. Να αναφέρουμε και έναν απλό παράδειγμα στην γλώσσα του Μάνατζμεντ για να  καταλάβει και ο απλός πολίτης ποιος ευθύνεται: όταν «κλέβει» ο αποθηκάριος σε έναν οργανισμό, δεν φταίει ο αποθηκάριος αλλά αυτός ο οποίος τον διοικούσε, δηλαδή ο προϊστάμενος ο οποίος ήταν ανίκανος να διοικήσει και να επιβάλει τάξη.

Καταρρακώθηκαν τα πάντα, όπως αξίες, θεσμοί, και χρηστή διοίκηση. Καταρρακώθηκαν λόγο της σήψης και της διαφθοράς που υπάρχει στον τόπο μας και ας μην το παραδεχόμαστε ανοιχτά. Είμαστε  μια γειτονιά  μιας μεγαλούπολης και οι πάντες γνωρίζουν. Όμως όλοι κώφευαν μέχρι που η βόμβα έσκασε όπως και στο τραγικό παράδειγμα της Ελλάδας. Είμαστε πιστό αντίγραφο «copy paste» στην γλώσσα των εγγλέζων. Όλοι μας κοροϊδεύουν και περιγελούν με την τόση ανικανότητα, γιατί για να πτωχεύσει μια χώρα και να έχει τραγικούς αρνητικούς δείκτες σχεδόν σε όλη την οικονομία πράγματι χρειάζεται αυτοχειρία. Για όσους μπορεί να μας κατηγορήσουν εκ των υστέρων ότι μιλούμε εκ τους ασφαλούς, απλώς αναφέρουμε ότι εδώ και τέσσερα χρόνια προειδοποιούσαμε με αρθρογραφία για την πιθανή πτώχευση, όμως φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Προειδοποίησαν και οι ακαδημαϊκοί, έγιναν  σεμινάρια και διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο Κύπρου πριν τρία χρόνια, όμως ποιος τους άκουσε? Αυτό υποδηλεί ότι δεν μάθαμε να ακούμε και την αντίθετη άποψη έστω και στην χειρότερη περίπτωση λανθασμένη. 

Για χάρη της αρθρογραφίας απλώς αναφέρουμε ότι κάθε εποχή είναι ξεχωριστή και δεν μπορεί να γίνεται σύγκριση γιατί οι παράμετροι είναι διαφορετικοί. Απλώς η Ιστορία έπρεπε να μας διδάξει, γεγονός όπου αποδείχτηκε ότι δεν έχουμε την Κουλτούρα να διδασκόμαστε και να μαθαίνουμε μέσα από τα όποια λάθη ή είμαστε ανεπαρκής. Είμαστε έτη φωτός πίσω από τον πραγματικό κόσμο της Διοίκησης γιατί δεν υπάρχει ξεκάθαρο Όραμα (vision), Αποστολή (mission statement) και Στρατηγική (strategy). Τα πάντα χρειάζονται εκ βάθρων αλλαγές αν θέλουμε να επιβιώσουμε γι΄αυτό «Αν δεν Προγραμματίζεσαι, Προγραμματίζεσαι για να Αποτύχεις!!!». Δυστυχώς προγραμματίστηκαν για να αποτύχουν, όπου τα χειρότερα έπονται γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα απλό στρατηγικό πλάνο προς εκτέλεση. Ακούμε μόνο φορολογικούς μαθηματικούς αριθμούς, πόσες φορές οι χρησιμοποιούντες έπεσαν έξω με την χρήση μόνο φορολογικών μαθηματικών αριθμών? Αυτό ονομάζεται στην γλώσσα του Μάνατζμεντ «Μυωπικό Μάνατζμεντ». Ο τόπος χρειάζεται πολυθεματικές ομάδες τεχνοκρατών επιστημόνων μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες για να οδηγήσουν την χώρα σε ομαλή έξοδο από την κρίση. Την χώρα διοίκησαν τόσα χρόνια πολιτικοί, και τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Ας την διοικήσουν και τεχνοκράτες επιστήμονες. Έχουμε την Κουλτούρα να το αποδεχτούμε? Ο πολίτης έχει κρίση και ας κρίνει.