Εθνική Οικονομία και Στρατηγική Διαφοροποίησης

Αγαπητοί αναγνώστες θα ξεκινήσω την συγγραφή αυτού του άρθρου με κάποιους τίτλους άρθρων μου οι οποίοι δημοσιεύθηκαν κατά καιρούς στον τύπο ξεκινώντας με τίτλους άρθρων από τον Οκτώβριο του 2008. Θα χρησιμοποιήσω την δημοφιλή μέθοδο το Μέγα Σωκράτη «Μαιευτική» ώστε να οδηγηθεί ο αναγνώστης διαμέσου της κριτικής σκέψης στα δικά του συμπεράσματα αναφορικά με την πορεία της Εθνική μας Οικονομίας την οποία πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.

Κάθε τίτλος υπαγόρευε και ένα υπαρκτό πρόβλημα: «Τουρισμός ώρα Μηδέν», «Ώρα των Αποφάσεων και των Έργων», «Στρατηγική Ηγεσία Διαχείρισης Κρίσεων», «Έφτασε ο καιρός για λιγότερο Κράτος», «Επιβάλλονται Τομές στην Οικονομία», «Ακόμη να Εξαγγελθούν σαφή μέτρα για την Κρίση», «Έστω και την Υστάτη Επείγουν Μέτρα», «Προβληματισμοί για το μέλλον της Κυπριακής Οικονομίας», και «Ο Πυλώνας της Ανάπτυξης ως Αντίδοτο στην Κρίση». Αρκετοί έγκριτοι επιστήμονες έχουν αρθρογραφήσει για το θέμα της διαφύλαξης της Εθνικής Οικονομίας. Όμως από την Θεωρία στην Πράξη αποτύχαμε. Όταν φτάσαμε να δανειζόμαστε με επιτόκιο 8,18% και να είμαστε η δεύτερη χειρότερη χώρα σε θέμα επιχειρηματικής εμπιστοσύνης μετά από την Ελλάδα, αυτό καταδεικνύει την δυσχερέστατη παρούσα κατάσταση. Ανατρέχοντας στο εγγύς παρελθόν και βλέποντας τις υποδείξεις για τα κακώς έχοντα στο θέμα «Οικονομία» μου έρχεται κατά νου η λαϊκή μας παροιμία «Στερνή μου Γνώσει να σε είχα Πρώτη».

Αν λαμβάναμε έγκαιρα μέτρα και προληπτικά δεν θα είμαστε στην παρούσα κατάσταση και προ του φάσματος της χρεοκοπίας. Χρεοκοπία σημαίνει ότι το κράτος δεν μπορεί να αποπληρώσει τις τρέχουσες υποχρεώσεις του με συνεπακόλουθο να ζητήσει την στήριξη της Τρόικας, δηλαδή Ε.Ε., ΕΚΤ, και ΔΝΤ. Περαιτέρω υπάρχει ως δαμόκλεια σπάθη γιατί με το 8,18% ως δανειστικό επιτόκιο δεν μπορούμε να βγούμε στις Διεθνής Αγορές να δανειστούμε και περεταίρω χάνετε το κλίμα εμπιστοσύνης των δανειστών. Αν όμως πάρουμε και ένα ενδιάμεσο σενάριο όπου μας δίνει την ευχέρεια να δανειστούμε, δεν θα μπορέσουμε να αποπληρώσουμε τα χρέη μας γιατί με ένα τόσο ψηλό κόστος δανεισμού (cost of capital) χρειάζονται ρυθμοί ανάπτυξης πέραν του 4% όπου στο εγγύς μέλλον είναι αδύνατο να το πετύχουμε.

Επανέρχομαι στον τίτλο «Εθνική Οικονομία και Στρατηγική Διαφοροποίησης» για να εξηγήσουμε και την σημασία του. Ας πάρουμε ως πραγματικό παράδειγμα και ως μάθημα προς αποφυγή το παράδειγμα της Ελλάδας. Με την επιβολή μόνο εξοντωτικών φορολογικών μέτρων και μείωσης των απολαβών σε όλες τις βαθμίδες μισθοδοσίας το μόνο που κατάφερε ήταν να διαλύσει την συνοχή του κράτους και να παραμείνει στην στασιμότητα του αρνητικού ρυθμού ανάπτυξης μεταξύ του -4,5% και -5,5%. Αυτό καταδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η φορολογική στρατηγική δεν λύνει προβλήματα από μόνη της.  Πέραν αυτού δημιουργεί και αίσθημα πανικού στους πολίτες. Τρανταχτό παράδειγμα από την δική μας πλευρά η επιβολή ΦΠΑ 5% στα τρόφιμα και φάρμακα από την 1^η Ιανουαρίου όπου δεν επέφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα δηλαδή την αύξηση των εσόδων του κράτους. Συνεπώς πρέπει οι ιθύνοντες να αλλάξουν στρατηγική «Στρατηγική Διαφοροποίησης».

Η Στρατηγική Στόχευση πρέπει να κτίζεται σε διαχρονική βάση και να είναι συγκεκριμένη.  Η στρατηγική η οποία κτίζεται με ορίζοντα το εγγύς μέλλον μόνο προβλήματα προκαλεί και στρεβλώσεις γι΄αυτό και υπάρχει η επιστημονική θεωρεία/μοντέλο «Μυωπικό Μάνατζμεντ». Συνεπώς η Στοχευμένη Στρατηγική βασίζεται σε δύο πυλώνες αναπόσπαστους και αδιαχώρητους ως προς την βελτίωση του ΑΕΠ: 1^ος Πυλώνας της Αύξησης των Εσόδων (δηλαδή Αναπτυξιακής Στρατηγικής/Πολιτικής) και ο 2^ος Πυλώνας Αύξησης της Παραγωγικότητας.  Η αύξηση των εσόδων περνά διαμέσου της επέκτασης και εισδοχής σε νέες αγορές και με την προσέλκυση νέων επενδύσεων, συνεπώς στον πρώτο πυλώνα υπάρχουν δύο υποκατηγορίες. Στον 2^ον Πυλώνα υπάρχουν 3 υποκατηγορίες: (α) αύξηση τιμών, (β) βελτίωση του προϊόντος, και (γ) μείωση κόστων. Αυτό το μοντέλο λειτουργεί ως πυραμίδα και θα το αποκαλούσα ως «ευαγγέλιο» σε θέματα στρατηγικού σχεδιασμού.

Η αποτυχία της Ελλάδας είναι οφθαλμοφανέστατη γιατί παράκαμψε τους 2 πυλώνες ανάπτυξης και εφάρμοσε μόνο την 3^η υποκατηγορία του 2^ου πυλώνα «μείωση κόστων». Η αποτυχία ήταν δεδομένη γι’ αυτό ανήκει στη σφαίρα του Μυωπικού Μάνατζμεντ. Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο χαμένο ο Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε πρόσφατα ότι πρέπει να επικεντρωθούν σε θέματα ανάπτυξης. Συνεπώς η βελτίωση της Εθνικής μας Οικονομίας διαπερνά μέσα από την ανάπτυξη και την αύξηση της παραγωγικότητας όπου είναι δύο αδιαχώρητα συστατικά. Γι’ αυτό στα κέντρα λήψης αποφάσεων (Κυβέρνηση και Βουλή) δεν πρέπει να σταθούν μόνο σε φορολογικές μαθηματικές φόρμουλες οι οποίες εδώ και 10ετίες όπου εφαρμόστηκαν είχαν αποτύχει παταγωδώς. Δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι ούτε και οι τελευταίοι που θα αντιμετωπίσουν τέτοιου είδους προβλήματα. Η Εθνική Οικονομία έχει πολλούς παραμέτρους φτάνει να υπάρχει η κατάλληλη υποδομή και μηχανισμοί ώστε να δρας προληπτικά και όχι εκ των υστέρων και καταϊδρωμένος.