Πολλά έχουν γραφή και ειπωθεί για το όριο συνταξιοδότησης. Κάθε δήλωση εξυπηρετεί ένα σκοπό, είτε οικονομικόν, είτε πολιτικόν. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η οποιαδήποτε αναπροσαρμογή εξυπηρετεί τον πολίτη ο οποίος είναι ο τελευταίος τροχός της άμαξας. Γιατί τον Πολίτη? Αυτός είναι που εργάζεται για 30 – 40 χρόνια για να αμοιφθή στα «υστερινά» του χρόνια από την πολιτεία την οποία υπηρετεί. Όταν ακούμε από κάποια άτομα να αναφέρεται το όριο ηλικίας των 67 ή 70 ετών με πρόφαση ότι το έχουν πράξη άλλες χώρες, θα διαφωνήσουμε και θα τεκμηριώσουμε πιο κάτω την διαφωνία μας.
Ως πρώτο βασικό κριτικό ερώτημα θα θέταμε, γιατί να αυξηθεί το όριο συνταξιοδότησης, όπου είναι το αποτέλεσμα σωρεία τραγικών λαθών στην διαχείριση της εθνικής οικονομίας και να μην αλλάξει ή αναποτελεσματική στρατηγική στην εθνική οικονομία? Στην Διοικητική Επιστήμη διαχωρίζεται το Σύμπτωμα από την Αιτία. Αν ένα άτομο το οποίο διοικεί ή ασκεί πολιτική διοίκησης δεν μπορέσει να ξεχωρίσει το Σύμπτωμα από την Αιτία τότε και η θεραπεία η οποία θα υποδειχτεί θα στηρίζεται σε λανθασμένα επιστημονικά δεδομένα. Στην περίπτωση της αύξησης ορίου συνταξιοδότησης, η αύξηση αποτελεί το Σύμπτωμα και η κακοδιαχείριση της εθνικής οικονομίας την Αιτία. Αν δεν καταπολεμηθεί η Αιτία τότε η οποιαδήποτε θεραπεία δίνεται πάντα θα είναι ανεπαρκές και κατά τακτά χρονικά διαστήματα θα μας βομβαρδίζουν κάποιοι ότι επιβάλλεται η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης γιατί το επιβάλλει δήθεν η δημοσιονομική εξυγίανση.
Ας πάρουμε δεδομένο ότι κάποιες χώρες έχουν αυξήσει το όριο συνταξιοδότησης. Σε κάθε χώρα το περιβάλλον είναι διαφορετικό, ο τρόπος ζωής είναι διαφορετικός, τα μέσα παροχής στον πολίτη για μια καλύτερη ζωή είναι διαφορετικά, η αμοιβές/μισθοί είναι εκ διαμέτρου δυσανάλογες από χώρα σε χώρα, η κουλτούρα σε θέματα διοίκησης και διασφάλισης του δημόσιου χρήματος είναι διαφορετική, το ύψος των συντάξεων είναι διαφορετικό, και οι δημοσιονομικοί δείκτες είναι διαφορετικοί. Συνεπώς δεν μπορεί να συγκρίνονται ανόμοιες οικονομίες και καταστάσεις. Η κάθε χώρα ανάλογα με την οικονομική κατάσταση και δείκτες διασφάλισης βιώσιμης οικονομίας θα πράξη ανάλογα.
Περεταίρω, ερωτούμε με ποια κριτήρια τεκμηριώνεται η συνταξιοδότηση στο 67ο έτος ή 70ο έτος. Ας δημοσιοποιηθεί εμπεριστατωμένη μελέτη/έρευνα με δείγμα το οποίο μπορεί και επιστημονικά να γενικευθεί σε όλον τον πληθυσμό, και να απαντά σε κρίσιμα σημεία, όπως μέσος όρος ζωής, κρίσιμες χρόνιες ασθένειες, από ποια ηλικία αρχίζουν τα σοβαρά προβλήματα υγείας, μέσος όρος γεννήσεων και ίσως και άλλες παραμέτρους ώστε να εξαχθεί τεκμηριωμένη έρευνα ή οποία δεν θα μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα. Η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης με γνώμονα την μεταφορά των οποιονδήποτε υποχρεώσεων σε μεταγενέστερο στάδιο, είναι λανθασμένη και δημιουργεί στρεβλώσεις. Από την Θεωρεία στην Πράξη είναι μια τεράστια απόσταση. Οι παράμετροι είναι διαφορετικής φύσεως γι’ αυτό πάντα υποδεικνύομαι ότι όποιο θέμα αφορά την οικονομία ή μέρος της οικονομίας, δεν είναι απόφαση ενός ατόμου αλλά μιας πολυθεματικής ομάδας επιστημόνων (cross functional team) για να μπορούν να εξεταστούν όλες οι οπτικές γωνίες του θέματος προς λήψη της καλύτερης και λειτουργικότερης απόφασης.
